ตรรกะเงียบของแมวจัง

ผมไม่เล่นแมวจังเพื่อหาเงิน ผมเล่นเพราะการสับเปลี่ยนของกระดานคือการจำลองมอนติคาร์โลที่ควบคุมได้ใกล้เคียงที่สุดนอกห้องแล็บ ผมมองแต่ละการทิ้งเป็นตัวแปรเหลืออยู่ในพื้นที่มิติสูง การ์ตูน? มันไม่ใช่อารมณ์—มันคือความน่าจะเป็นแบบเปลี่ยนผ่านที่ถ่วงด้วยความถี่ทางประวัติศาสตร์ คู่เจ็ดคู่ไม่ใช่มะนาทอง—มันคือโซ่มาร์คอฟที่มีเอนโทรปีต่ำ เพื่อนร่วมงานที่คลับหมาจังลอนดอนมองว่านี้คือความทรงจำ—they เลี้ยงชาและเรียกมันว่า ‘ออเรียนทาล’ แต่ผมจำลองบนโทรศัพท์ระหว่างพักกลางวัน—วิเคราะห์การกระจายของกระดานเหมือนการซื้อขายเชิงอัลกอริธึม เครื่อง RNG ไม่โกง; มันแค่วางคำนวณ