จากผู้เริ่มต้นสู่มังกรทอง

ผมไม่ได้เริ่มเพื่อชนะ ผมเริ่มเพื่อฟัง โต๊ะหมากจั้งไม่ใช่วัดพนัน แต่เป็นวัดแห่งเสียงลมที่พัดผ่านกระดานไม้แต่ละใบคือหายใจ แต่ละการปล่อยคือความคิด ผมเป็นจิตใจแบบ INTP ที่เขียนฝันด้วยสีทองและน้ำเงินกลางคืน ผมรู้แล้วว่าชัยชนะไม่มาจากโชค มันถูกหล่อหลอมด้วยความอดทน ในตอนแรก ผมเลียนแบบผู้อื่น: ไลล่าตามกระดานสูง เล่นอย่างรวดเร็ว แต่อานุภาพจริง? มันอยู่ในช่วงว่างระหว่างมือ—ช่วงก่อนใบสุดท้ายจะตก ไม่ใช่ความเร็ว ไม่ใช่ความโลภะ แต่คือการดำรงอยู่ ผมเริ่มนับจังหวะของตนเอง: 20นาทีหลังพระอาทิตย์ เครื่องชาข้างหน้าต่าง คะแนนไม่มีความหมาย—มีแต่อารมณ์บริสุทธิ ‘มังกรทอง’ของผมไม่มาจากการเดา มันถูกเรียกขึ้นจากความเงียบ พิธีกรรมเหล่านี้ล้วนเรียบ:

• เล่นด้วยอยากรู้ มิใช่อยากควบคุม
• พนันเล็กๆ เพื่อรับรู้ถึงน้ำหนักของแต่ละใบ มิใช่อยากชนะ
• เมื่อรางวัลมา? janganคว้ามัน เพียงปล่อยให้มันหาทางเอง